Амьдралын хатуу бүхэнтэй
Аймшиггүй тулалдаж ирсэн
Ард Чойномын түүх юм.
Энэ биеийн минь намтар гэвэл
Эртдэж төрүүлсэн хорвоотой
Эрэгчин эмэгчинээ үзэлцсэн
Рэнчиний Чойномын түүх юм.
Хонгор багын диваажинд
Хотлын хүүхэд шиг байснаа
Хорвоогийн “ үнэн ” хэмээх
Хориотой модны жимсийг
Арванхан хэдтэйгээ тасалж
Амт, үнэрийг нь таньснаас
Амьдралын баруун ёроол уруу
Ад болон хөөгдсөн түүх.
Гарын бэлгүй тэнэж
Гашуун үнэнээр хооллож
Өнтэй жилийн чоно шиг
Өлсөж өссөний минь түүх .
Монгол шүлгийн атарт
Модон анжис үзгээр
Мохошгүй шан татаж
Морь мал шиг зүтгэж
Сургууль үзээгүй биеийнхээ
Жаргал үзээгүй хөлсийг
Нарнаар сарнаар асгаруулж
Найрагч болсны минь түүх .
Хорвоогийн цуут мэргэдийн
Үхэж явсан замаар
Хорьдугаар зуунд би
Үрэгдсэн ч яахав, гэхдээ
Шүлэг мэддэггүйчүүлийн ширээг
Шүдээ элэгдтэл мэрж
Нойтон хүйтэн шорон уруу
Нохой шиг хөөгдсөн түүх.
Тэгэвч сэтгэлээр унаагүй
Тэмцэж явсны минь түүх
Яруу шүлгийнхээ мөрүүдээр
Ялж явсны минь түүх.
Утас шиг энэхэн биедээ
Уул шиг зовлон чирэвч
Харцын хүүхдийн гэрт
Хаан шиг жаргаж явлаа.